Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Οι πρωινοί περαστικοί Νο2

Ξανά το ίδιο δρομολόγιο για τη δουλειά. Ξανά οι περαστικοί που κινούνται αντίρροπα στον δρόμο μου. Ξανά οι σκέψεις μου - στυμφαλίδες όρνιθες που μου τσιμπάνε με οργή το μυαλό. Οι σκέψεις, αυτές οι μικρές βρώμικες κυρίες που άλλοτε παριστάνουν τις καλόβολες και ευκατάστατες, πρόθυμες να με εξυπηρετήσουν υπηρέτριες και άλλοτε παλλακίδες που συνωστίζονται σε καταγώγια βρωμερά και άθλια με μόνο σκοπό της ζωής τους να μου υποδείξουν τις πιο γυμνές ηδονές. Και τι δεν θα δινα να μπω στο μυαλό των περαστικών. Αλήθεια τι σκέφτονται κάθε πρωί όλοι αυτοί οι βλοσυροί ή βιαστικοί ή κουρασμένοι ή ράθυμοι ή νευρικοί ή άδειοι ή όλα αυτά μαζί, περαστικοί; Πολύ θα ήθελα να μάθω. Είμαι πολύ περίεργος. Είναι μια περιέργεια εγγενής και αδόλευτη. Είναι όπως εκείνη που είχα από μικρός έως και σήμερα που αναρωτιόμουνα πώς είναι να ζεις στο κορμί κάποιου άλλου ή αντίστροφα κάποιος άλλος στο δικό μου σώμα. Υπήρχαν (και υπάρχουν) μέρες που ξυπνούσα έχοντας την προσδοκία-υποψία, ίσως και τη βεβαιότητα, ότι θα βρεθώ ξαφνικά μέσα στο κέλυφος κάποιου άλλου, έχοντας τη δυνατότητα να διαχειριστώ έστω και για λίγο τη ζωή του...Και καλά με τους ζωντανούς. Με τους νεκρούς που φανταζόμουν, τι γίνεται;

1 σχόλιο:

Ttallou είπε...

Μα κάθε μέρα την ίδια διαδρομή;
Είσαι βαρετός.