Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Ένα κείμενο δίχως λόγο


Χθες βράδυ έτυχε να καθήσω και να δω ένα ντοκιμαντέρ στην ΕΤ1 για τον Rene Magritte, τον Βέλγο σουρεαλιστή ζωγράφο. Βλέποντας το έργο του, τους πιο σημαντικούς πίνακες του οποίου γνώριζα, αντιλήφθηκα ότι είχε διαφύγει της προσοχής μου ένας πανέμορφος πίνακας με τίτλο, αν δεν απατώμαι, "Οι ερωτευμένοι"(βλ. αριστερά).

Ε, λοιπόν όταν είδα αυτόν τον πίνακα θυμήθηκα μια φωτογραφία σ' ένα τοπικό περιοδικό που απεικόνιζε τη "διαμαρτυρία ή καλλιτεχνική εκδήλωση δρόμου" μιας επίσης τοπικής ομάδας που επιδίδεται σε ενδιαφέροντα, άσκοπα, περιπετειώδη, άστοχα, ηλίθια, γκροτέσκα (ανάλογα με την εκάστοτε ανάγνωση του καθενός) δρώμενα. Ο εγκέφαλός μου αρνείται πεισματικά να μου αποκαλύψει το όνομα της εν λόγω ομάδας και η νωχελικότητά μου δεν μου επιτρέπει να το ερευνήσω στο διαδίκτυο κι ίσως να μην έχει και ιδιαίτερη σημασία. Το μόνο που γνωρίζω γι' αυτήν είναι ότι ηγέτης, επικεφαλής της έχει τοποθετηθεί ένας σκηνοθέτης. Η ομάδα αυτή λοιπόν αναπαριστούσε ζωντανά τον πίνακα του Magritte χρησιμοποιώντας διάφορα ζευγάρια την ταυτότητα των οποίων δεν ανακάλυπτες ποτέ. Το δρώμενο έλαβε χώρα στην γνωστή οδό της Θεσσαλονίκης, Ναυαρίνου, μια μουντή μέρα αν θυμάμαι καλά τη φωτογραφία. Δυό άτομα άγνωστης ταυτότητας με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους από ένα λευκό πανί φιλιόντουσαν στη μέση του δρόμου. Οι συμβολισμοί θα πει κάποιος είναι πολλοί. Για την παγκοσμιότητα του έρωτα, για το τυχαίο της επιλογής συντρόφου, για το ασφαλές σεξ, για τα σύνορα και τα στεγανά που δεν γνωρίζει ο έρωτας, κ.ά.

Ο Magritte, ωστόσο, είχε πει ότι η ζωγραφική του είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι, απλά προκαλούν μυστήριο. "Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλά άγνωστο", σημείωνε. Αυτόν τον σκοπό θέλω κι εγώ να υπηρετούν τα κείμενά μου, δηλαδή να μην κρύβουν κάτι, αλλά να προκαλούν μυστήριο, να γοητεύουν λόγω αυτού του μυστηρίου και μόνον. Φευ...
Όσο για τις ομάδες δεν πιστεύω σε αυτές εωσότου δημιουργήσω τη δική μου...

Red Tape


Όσοι κάνετε τον κόπο και βγάζετε τα μάτια σας διαβάζοντας το ιστολόγιό μου, καλό θα είναι να κάνετε ακόμη έναν και να πάτε να δείτε τους Red Tape του φίλου Νίκου...

Craig Walker


Ο πρώην φροντμαν των Archive, Craig Walker, κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Siamese". Το ομώνυμο κομμάτι θυμίζει αρκετά τις παλιές καλές εποχές. Κι ο υπόλοιπος δίσκος, ωστόσο, δεν πάει πίσω, με πιο ταξιδιάρικη διάθεση βέβαια. Αξίζει να τον ακούσετε... Η διασκευή στο Perfect Day αξιόλογη, o Lou Reed δεν θα του κάνει μήνυση...


I can't barely speak and make a sound

you make me feel secure

when you' re around

cause i love you, i really love you...