Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Τρέχω

Τις τρεις τελευταίες ημέρες τρέχω, τρέχω, τρέχω και δεν φτάνω. Νομίζω ότι ο Θανάσης Βέγγος ωχριά μπροστά μου. Η γραφειοκρατία με τρέλαινε από μικρό έως και σήμερα. Γι' αυτό ακριβώς όταν είχα να κάνω μια δουλειά (οποιαδήποτε δουλειά) έστελνα τη μητέρα μου. Τώρα που εκείνη είναι μακριά αναγκάζομαι να παλέψω μόνος μου το... θηρίο. Που θα πάει, κάποια νίκη θα καταφέρω. Ωστόσο, όσον αφορά στη μάχη...

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Ντοκιμαντέρ για την Πάτι

Αυλαία έριξε το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Για να είμαι ειλικρινής δεν το παρακολουθήσα όσο θα ήθελα, όσο θα έπρεπε ή όσο θα του άξιζε, αν προτιμάτε. Ωστόσο, παρακολούθησα μόνο ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της μεγάλης ροκ ποιήτριας Πάτι Σμιθ. Το ντοκιμαντέρ περιελάμβανε επιλεγμένες σκηνές από τη ζωή της ποιήτριας-τραγουδίστριας, μετά από ενδελεχές γύρισμα δέκα ολόκληρων χρόνων. Είδα την Πάτι να επισκέπτεται τον τάφο του Μπωντλαίρ, την είδα να επισκέπται και ν' αφήνει λίγα λουλούδια στον τάφο του Γουίλλιαμ Μπλέικ, την είδα να συζητά με τον Ντύλαν και τον Γκίνγκσμπεργκ και τον Μπάροουζ. Είδα τη μπιτ γενιά που διάβαζα πιο μικρός κατά καιρούς σε διάφορα βιβλία να παίρνει σάρκα και οστά εμπρός μου. Κι ένιωσα τυχερός μέσα στην ατυχία μου. Κι είδα και καθημερινές προσωπικές στιγμές της ζωής της, στο σπίτι της, στα παρασκήνια πριν βγει στη σκηνή, σε διαδηλώσεις εναντίον του Τζορτζ Μπους και φυσικά επάνω στη σκηνή. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να μεγαλουργήσουν... Μικρός είχα έντονη αυτή την εντύπωση. Όσο μεγαλώνω, όμως, η ίδια εντύπωση σιγά σιγά αργοσβήνει σαν τη φλόγα ενός κεριού... Βέβαια μπορεί να είναι και η ιδέα μου!

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Η αξιοκρατία... Ποια είπατε;

Η αξιοκρατία στην Ελλάδα είναι μια έννοια πολύ, μα πάρα πολύ, παρεξηγημένη. Κάποιοι την αντιλαμβάνονται όπως τους βολεύει κάθε φορά. Δεν σας κρύβω ότι ώρες ώρες νομίζω ότι είναι εντελώς ανύπαρκτη... Όταν τη σκέφτομαι λοιπόν μου έρχονται στο μυαλό οι εξοστρακισμοί κάποιων άξιων ανθρώπων στην Αρχαία Ελλάδα. Εκεί όπου η αληθινή δημοκρατία επικρατούσε. Δεν θα επικρατεί αναξιοκρατία στη σημερινή εποχή και στη σημερινή Ελλάδα όπου οι φελοί επιπλέουν και οι άξιοι καταποντίζονται στον ωκεανό της σαπίλας, της αμάθειας, της ξεφτίλας, της δολοπλοκής και της κενότητας; Ωστόσο, δυστυχώς θα είναι πάντα έτσι, διότι η γνώση είναι δύναμη. Και κανείς δεν επιδιώκει να 'χει κοντά του ανθρώπους πιο δυνατούς από εκείνον... Ας επικρατήσουν λοιπόν οι άβουλοι, οι ανήθικοι και εκείνοι που μηχανορραφούν... Για εμάς που ζούμε στο όνειρο δεν υπάρχουν καν. Είναι αόρατοι σαν τον άνθρωπο του Γουέλς...

Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Τα ανθρωπάκια

Υπάρχουν κάτι ανθρωπάκια που αν τα συγκρίνεις με τα μυγμήγκια αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο των τελευταίων. Αυτά τα ανθρωπάκια λοιπόν ενδιαφέρονται μόνο για το πως θα εφαρμόσουν την υστερόβουλη μεθοδολογία τους προκειμένου να επιζήσουν. Μοναδικός σκοπός της ζωής τους είναι να καταφέρουν του κισσού τους το πλάνο ψήλωμα, με όποιο τίμημα. Η ηθική, η ειλικρίνεια, η εντιμότητα και η ανυστεροβουλία είναι για αυτά έννοιες και λέξεις που ποτέ δεν καταχωρήθηκαν από τους γονείς τους στο λεξικό της ζωής τους. Κι είναι κρίμα διότι κάποιοι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν μ' αυτές τις αξίες γίνονται έρμαια των ορέξεών τους. Επουδενί δεν προσπαθώ να ηθικολογήσω. Απλά να καταγράψω μια πραγματικότητα που με ενοχλεί αφόρητα. Γι' αυτόν τον λόγο και πάντα θα υπερασπίζομαι το δικαίωμα να ζω στο όνειρο και όχι στην πραγματικότητα αυτών των ποταπών ανθρωπίσκων... Εκεί (στο όνειρο) πάντα είναι πιο όμορφα, η ευδαιμονία ελλοχεύει σε κάθε γωνία προκειμένου να σε κάνει δικό της και επικρατεί μόνο μια θεσπέσια ευωδιά που βρίσκει κανείς στα ποιήματα του Ελυάρ, του Μαλαρμέ, του Μπρετόν και του Απολιναίρ... Και πολλών άλλων φυσικά, η διάνοιά των οποίων ας με συγχωρήσει που τους ξεχνώ αυτή την ώρα...

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Δεν έχουμε προβλήματα

Δεν έχουμε προβλήματα. Από τη στιγμή που έχουμε την υγεία μας όλα τα άλλα περιττεύουν. Όλα είναι μέσα στο κεφάλι μας. Έκανα το μεγάλο λάθος να δω το λινκ για τη Λυδία που ανήρτησαν ο elias και η ttallou. Τελικά υπάρχουν άγγελοι στη γη, αλλά για κάποιον άγνωστο λόγο τα φτερά μερικών έχουν τραυματιστεί, ίσως ανεπανόρθωτα. Ωστόσο, πάντα θα είναι άγγελοι... για όσο υπάρχει χρόνος, καθώς και μετά την ανυπαρξία του... Η δύναμη ορισμένων ανθρώπων είναι άπειρη...

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2008

Η χώρα του Σισύφου

Άκουσα να μιλούν για μια γυναίκα
Που τα χέρια της ήταν σύννεφα
Πλασμένα από χιόνι και μύρα
Που τα μάτια της ήταν θάλασσες
Γεμάτες ναυάγια αναμνήσεων
Που τα χείλη της ήταν κρύσταλλα
Εύθραυστα όπως η απόγνωση.
Και ζήλεψα να τη γνωρίσω
Αποζήτησα την αγκαλιά της
Εκείνη με τα παράξενα ψάρια
Που λένε ιστορίες για τον έρωτα.
Κι όταν έφτασα κοντά της
Τη ρώτησα αν τα όνειρά της
Έχουν ύπνους κι αν το
Απολειφάδι της μνήμης της
Μπορεί να με κάνει να την
Αγαπήσω.
Αυτή απάντησε πως άκουσε
Να μιλούν για κάποιον
Που όταν πέθαινε έβγαζε
Πουλιά από το στόμα του
Και που όταν γελούσε
Μια αόριστη ελπίδα τον αναστάτωνε
Και που όταν σιωπούσε
Η καρδιά του αιμορραγούσε όνειρα.
Της είπα πως αυτός ο άνθρωπος
Ήμουν εγώ κι εκείνη πιστεύοντας
Τα λόγια μου, έδεσε τα μάτια μου
Με πήρε άπ' το χέρι και μ' οδήγησε
Εκεί όπου δεν υπάρχει χρόνος
Εκεί όπου τα παιδιά μόνο γελούν και παίζουν
Εκεί όπου βασιλεύει μόνο η Αλήθεια
Εκεί όπου τα πάντα γεννιούνται αυθόρμητα
Εκεί όπου ο έρωτας είναι το χέρι
Το χάδι και το κορμί μαζί.
Ο έρωτας δεν έχει όρια!
Ζήσαμε σ' αυτή την απέθαντη χώρα
Ώσπου ν' ακούσουμε να μιλούν για
Τον μύθο του Σισύφου.

Ε.Α. (11-12-07)

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2008

Ο σκύλος

Μπήκε o σκύλος στα κλεφτά
κι έφαγε τα κοψίδια
κι ο μάγειρας με ξέρω γω τι
του 'σπασε τα παΐδια.

Κι οι άλλοι σκύλοι τρέξανε
τον πήραν και τον θάψαν
και για να βάλουνε μυαλό
στο μνήμα του εγράψαν:

Μπήκε ο σκύλος στα κλεφτά
κι έφαγε τα κοψίδια
κι ο μάγειρας με ξέρω γω τι
του 'σπασε τα παΐδια...

κ.ο.κ.

Αθάνατε Μπέκετ, είσαι Θεός...

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008

Οι πρωινοί περαστικοί

Σήμερα ξύπνησα με μια αδιόρατη εντύπωση ότι θα μπορούσα και να μην είχα ξυπνήσει ποτέ! Το παθαίνω συχνά, το παραδέχομαι. Είναι ο φόβος του "αιώνιου ύπνου" που για να πω την αλήθεια μόνο φόβος δεν θα 'πρεπε να είναι. Το λέω γιατί ποιος δεν θα 'θελε να πεθάνει μακάριος στον ύπνο του χωρίς να καταλάβει τίποτα! Χωρίς πόνο για παράδειγμα. Μετά από αυτό σηκώθηκα, πλύθηκα, ντύθηκα κι έφυγα από το σπίτι. Και μετά άρχισα τη γνωστή διαδρομή προς τη δουλειά μου, την οποία κάνω καθημερινά ακολουθώντας πάντα το ίδιο δρομολόγιο. Αν και τη βαριέμαι αυτή τη διαδρομή, για κάποιον άγνωστο σ' εμένα λόγο, δεν την αλλάζω ποτέ. Περπατώ με γρήγορο βήμα και σκυμμένο το κεφάλι. Μόνο μερικές φορές σηκώνω το βλέμμα και παρατηρώ στα μάτια τους περαστικούς. Και πάντα, μα πάντα αναρωτιέμαι: Γιατί να δω αυτόν τον άνθρωπο σήμερα στον δρόμο κι όχι κάποιον άλλο; Έχει σημασία, παίζει κάποιον ρόλο; Τα βλέμματα των περαστικών που αντικρίζω είναι τυχαία; Και φτάνω στη δουλειά μου κι ακόμη σκέφτομαι τους περαστικούς. Και σήμερα γράφω γι' αυτούς. Κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο γι' αυτούς... Το υπόσχομαι...

Τρίτη 4 Μαρτίου 2008

Fountain

Ιδού το μεγαλείο του καλλιτέχνη! Η Κρήνη (Fountain) του Marcel Duchamp. Την πρώτη φορά που αντίκρισα αυτό το έργο τέχνης ένιωσα κάτι να κλωτσάει τα σωθικά μου. Στη συνέχεια είχα την απορία ποιος θα τολμούσε να πιει από αυτή. Για να καταλήξω ότι ο ίδιος θα μπορούσε σίγουρα... Ίσως κι εγώ...
Μ' αρέσει η εντύπωση που σου προκαλεί. Αρχικά είναι η απέχθεια, αλλά όσο περισσότερο την κοιτάς τόσο περισσότερο την εκτιμάς. Είναι οι θελκτικές της καμπύλες, η φιλντισένια της σάρκα. Είναι σαν μια άσχημη γυναίκα που όσο περισσότερο τη βλέπεις τόσο περισσότερο ψάχνεις επάνω της κάτι όμορφο. Και στο τέλος πάντα το βρίσκεις! Ζήτω η αποθέωση του ανοίκειου!

Yπερρεαλιστικός Πειραματισμός (Έρευνα 2η)

1. Ποια είναι τα δύο αντικείμενα ή πράγματα (φυσικά ή τεχνητά) που τα θεωρείτε ως τα πλέον "ποιητικά", που σχηματίζουν δηλαδή τις πιο σπάνιες και εξαιρετικές αναπαραστάσεις, φαντασιώσεις και φυσικές συγκρούσεις;
2. Ποιοι αντικειμενικοί λόγοι μπορούν κατά τη γνώμη σας να δικαιολογήσουν αυτή την επιλογή;
3. Ποιοι υποκειμενικοί λόγοι;
4. Ποιοι άλλοι λόγοι;

Ευχαριστώ για την... κατανόηση...

Hello!!!

Αγαπητέ "isamoral" αφού το προτιμάς πάρτο στα Γαλλικά: Un coup de des jamais n' abolira le hazard! Επίσης, κεφαλαιώδης ως πρόσωπο είμαι και φαίνομαι και είμαι αυτό που δεν ήμουν πριν να γίνω. Η γραμματοσειρά δε, είναι απολύτως τυχαία. Απάντα στην έρευνα, έχει σημασία!