Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

Ενδιαφέρουσα διάλεξη



Διάλεξη της Dr Marie-Dominique Nenna ερευνήτριας στο C.N.R.S. (Centre National de la Recherche Scientifique - Γαλλία) με θέμα: «Πολυτελή γυάλινα αγγεία στην ελληνορωμαϊκή Αίγυπτο» τη Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008 και ώρα 20.00, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Είσοδος ελεύθερη



Πολυτελή γυάλινα αγγεία στην ελληνορωμαϊκή Αίγυπτο

Η Αίγυπτος έχει μια μακρά παράδοση στην υαλοποιία και στην υαλουργία. Με την άφιξη των Ελλήνων νέοι τύποι γυάλινων αντικειμένων εισήχθησαν, και η βιοτεχνία γυαλιού αναπτύχθηκε ακολουθώντας το γούστο των νέων πελατών. Με την εφεύρεση του φυσητού γυαλιού, γύρω στα μέσα του πρώτου αιώνα π. Χ., από υλικό πολυτελείας το γυαλί γίνεται ένα κοινό υλικό, ενώ η τεχνική του φυσητού γυαλιού διαδίδεται πολύ γρήγορα σε ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Αίγυπτος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία του γυαλιού ως κέντρο υαλοποιίας, και νέες ανασκαφές στο Wadi Natrun δείχνουν ότι κατά την πρώιμη ρωμαϊκή εποχή τεράστιοι αντανακλαστικοί κλίβανοι με άγνωστες ως σήμερα διαστάσεις χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή γυαλιού. Αποτελούσε, επίσης, γνωστό κέντρο υαλουργίας, ιδιαίτερα παραγωγής πολυτελών γυάλινων αγγείων, είτε επιζωγραφισμένων είτε εγχάρακτων.

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Ο δικός μου Νταλί

Είναι κάποιοι καλλιτέχνες που αν αντικρίσεις τα έργα τους έχεις την αίσθηση (ή τη βεβαιότητα αν προτιμάτε) ότι έχουν δημιουργηθεί μόνο για σένα! Ένας τέτοιος ιδιοφυής καλλιτέχνης είναι για μένα ο Salvador Dali. Η έκθεση «Salvador Dali, ο μύθος του σουρεαλισμού» θα τεμπελιάζει στους χώρους της Δημοτικής Πινακοθήκης Θεσσαλονίκης έως τις 16 Ιουνίου. Όσοι από σας δεν ενοχλούνται από τις μύγες που επικάθονται στο πρόσωπό σας την ώρα που εργάζεστε μπορείτε να παρακολουθήσετε την εν λόγω έκθεση. Μια πληροφορία που δεν έχω ακόμη διασταυρώσει μου λέει ότι αυτή η έκθεση περιλαμβάνει έργα που έρχονται από την έκθεση του Λονδίνου, την οποία έτυχε να δοκιμάσω πριν κάποια χρόνια. Η γεύση της προσομοίαζε με αυτή της μύγας. (Όσοι έχουν δοκιμάσει μύγα ξέρουν σε τι ακριβώς αναφέρομαι).
Ωστόσο, ας κάνετε έναν κόπο (;) και ας σπεύσετε μέχρι την Πινακοθήκη. Δεν θα απογοητευτείτε. Είναι βέβαιο.
Α! Εντύπωση, μάλλον αλγεινή, μου έχουν προκαλέσει όλες οι καταχωρήσεις στις εφημερίδες που αναφέρονται στον πιο γνωστό εκπρόσωπο του σουρεαλισμού. Μάλλον εννοούν στις πλατιές μάζες, διότι διαφορετικά τα κόκαλα του Αντρέ Μπρετόν θα κάνουν πάρτι...

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

Μπουκόφσκι ο μέγας


Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας;


Αν δεν ξεχύνεται από μέσα σου ενάντια σ' όλα τ' άλλα, μην το κάνεις. Αν δεν έρχεται, χωρίς καν να το 'χεις ζητήσει, από την καρδιά σου και το μυαλό σου και το στόμα σου και τα σπλάχνα σου, μην το κάνεις. Αν χρειάζεται να κάτσεις για ώρες κοιτάζοντας την οθόνη του υπολογιστή σου ή να καμπουριάζεις πάνω από τη γραφομηχανή σου ψάχνοντας για τις λέξεις, μην το κάνεις. Αν το κάνεις για τα λεφτά ή τη δόξα, μην το κάνεις. Αν το κάνεις γιατί θέλεις γυναίκες στο κρεβάτι σου, μην το κάνεις. Αν χρειάζεται να κάθεσαι και να γράφεις ξανά και ξανά τα ίδια, μην το κάνεις. Αν σου είναι δύσκολο και μόνο να σκέφτεσαι ότι θα το κάνεις, μην το κάνεις. Αν προσπαθείς να γράψεις σαν κάποιον άλλο, καλύτερα ξέχνα το.
Αν χρειάζεται να περιμένεις μέχρι να ουρλιάξει από μέσα σου, τότε περίμενε υπομονετικά. Κι αν δεν ουρλιάξει ποτέ από μέσα σου, κάνε κάτι άλλο. Αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου ή στη φιλενάδα ή στον φίλο σου ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε, τότε δεν είσαι έτοιμος.
Μην είσαι σαν τόσους άλλους συγγραφείς, μην είσαι σαν τόσες άλλες χιλιάδες ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς, μην είσαι πληκτικός και βαρετός και ξιπασμένος, μην κατατρώγεσαι από την αυτο- λατρεία σου. Οι βιβλιοθήκες του κόσμου χασμουριούνται από τη νύστα μπροστά στο είδος σου. Μην προσθέτεις σε αυτό. Μην το κάνεις. Αν δεν βγαίνει από την ψυχή σου σαν ρουκέτα, αν το να μείνεις ήσυχος δεν σε φέρνει στην τρέλα ή την αυτοκτονία ή τον φόνο, μην το κάνεις. Αν ο μέσα σου ήλιος δεν σου καίει τα σπλάχνα, μην το κάνεις.
Όταν θα 'ναι στ' αλήθεια η ώρα, και αν είσαι ο εκλεκτός, θα συμβεί από μόνο του και θα συνεχίσει να συμβαίνει μέχρι που θα πεθάνεις ή που θα πεθάνει μέσα σου αυτό. Δεν υπάρχει άλλο τρόπος. Και ποτέ δεν υπήρξε.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

Η αιώνια επιστροφή

Πάντα επιστρέφει στο μυαλό μου εν είδει εδαφίου της Αποκαλύψεως μια στροφή ποιήματος που είχα γράψει πριν από πολλά χρόνια. Πάντα επιστρέφει για να μου υπενθυμίσει ότι η αγάπη όπως κι η ίδια η ποίηση είναι η κατάργηση του χρόνου.

"Ό,τι κι αν θέλω δεν μπορώ
κι ό,τι μπορώ δεν θέλω
μπορώ να θέλω ν' αγαπώ
μα ν' αγαπώ δεν ξέρω."

Ε.Α.

ΥΓ. Αχ και να 'μουν ποιητής θα τους έδειχνα εγώ!

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Το τραγούδι

Σήμερα αναγκάστηκα - επειδή το είχα ξεχάσει - να κατέβω από το γραφείο μου προκειμένου να αγοράσω τσιγάρα. Όταν λοπόν βγήκα από τον χώρο των γραφείων της εφημερίδας, έτοιμος να κατέβω την εσωτερική σκάλα, ήρθε στ' αυτάκια μου ένα πολύ όμορφο τραγουδάκι σε μια άγνωστη προς εμένα γλώσσα. Κι ήταν τόσο γλυκό το τραγούδι που νόμισα πως κάποια σειρήνα είχε έρθει και με πρόσταζε να αφήσω το λευκό κατάρτι μου (βλέπε σκέψεις μου) και να την ακολουθήσω. Μαγεμένος λοιπόν από τους θεσπέσιους ήχους ενός πλάσματος θαρρώ απόμακρου και ανεξερεύνητου κατέβηκα με βιάση τα σκαλιά θέλοντας μόνο να το γνωρίσω (το πλάσμα ή το τραγούδι;). Έφτασα ασθμαίνοντας βαριά στο ισόγειο όπου με έκπληξη αντίκρισα την καθαρίστρια να καθαρίζει υπομονετικά με ένα άσπρο πανί το ασανσέρ. Κι ήταν το στόμα της που γεννούσε αυτούς τους μεθυστικούς ήχους που με είχαν επιτάξει... Κι έμεινα άφωνος να την κοιτάζω. Είδα καλύτερα και αυτό που αντίκρισα μου έκοψε τα πόδια. Είχε το κεφάλι ενός ωδικού πτηνού άγνωστου σ' εμένα, μ' ένα ράμφος λευκό και το κορμί μιας γυναίκας μεσόκοπης. Το τραγούδι της ήταν από τα πιο όμορφα που άκουσα σε όλη τη ζωή μου. Και στα χέρια της κρατούσε ένα σκήπτρο, λευκό κι αυτό που έλαμπε. Προς στιγμήν σκέφτηκα να πάω να της μιλήσω, αλλά έπειτα το μετάνιωσα διότι δεν ήθελα να διακόψω το τραγούδι. Ύστερα πήγα και αγόρασα τσιγάρα. Επέστρεψα και εκείνη στεκόταν ατάραχη στη θέση της. Την άφησα να συνεχίσει το τραγούδι της και καθώς απομακρυνόμουν από κοντά της ανεβαίνοντας τις σκάλες, το τραγούδι λες και με προέτρεπε να μην ανέβω ποτέ. Έκλεισα την πόρτα του γραφείου πίσω μου και το τραγούδι χάθηκε. Κι η γυναίκα πουλί χάθηκε μαζί μ' αυτό...

Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Η ένταξη

Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι είμαι πλέον δόκιμο μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας - Θράκης. Και τώρα πάμε γι' άλλα...