Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

Έρωτας


«Ο αμοιβαίος έρωτας είναι ο μόνος που καθορίζει τον ολοκληρωτικό μαγνητισμό, που πάνω του τίποτε δεν μπορεί να έχει εξουσία, που κάνει τη σάρκα να είναι ήλιος και λαμπερή σφραγίδα πάνω στη σάρκα, το πνεύμα να είναι πηγή που αναβλύζει για πάντα, αναλλοίωτη και πάντα ζωντανή», έγραψαν οι Αντρέ Μπρετόν και Φιλίπ Σουπό, στην Άμωμο Σύλληψη, αν δεν κάνω λάθος.
Ο έρωτας, το κεντρί που μας χτυπά και μας διαφεντεύει.
Ο έρωτας, το χέρι που μας αγγίζει και μας εξαϋλώνει.
Ο έρωτας, το απόλυτο συναίσθημα που δεν ορίζει λογική, που εκσφενδονίζει τη φαντασία μας σε χώρες ασύνορες και κόσμους ασύλληπτους.
Ο έρωτας που μας αφήνει πάντα νέους και διαθλά στην ψυχή μας το ατέρμονο.
«Θα ήθελα να σ' έχω στην αγκαλιά μου για να ξέρω αν υπάρχω», έγραψε ο Πολ Ελυάρ.
Θα ήθελα να πεθάνω στην αγκαλιά σου για να ξέρω ότι έζησα, παραφράζω εγώ.

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Όραμα


Θλίψη η σελήνη σκόρπιζε. Και δακρυσμένα Σεραφείμ ονειρεύονταν, στα δάχτυλά τους το δοξάρι, στη σιγαλιά ανθών όλο μελαγχολία, από θλιμμένες βιόλες ανακρούοντας λευκούς λυγμούς που αργοσέρνονται στο γαλανό των πετάλων ήταν ευλογημένη μέρα του πρώτου σου φιλιού. Ο ρεμβασμός μου, που να με τυραννά του αρέσει μεθούσε πάνσοφα από την ευωδιά της θλίψης που και χωρίς λύπη ή στεναχώρια αφήνει στην καρδιά όπου την έδρεψε του Ονείρου τη συγκομιδή λοιπόν πλανιόμουν, το μάτι καρφωμένο στο ρικνόν οδόστρωμα όταν με τον ήλιο στα μαλλιά, εκεί στον δρόμο και μες στ' απόβραδο, μου φανερώθηκε γελώντας και πίστεψα πως τη νεράδια έβλεπα με κόμη φωτισμένη που άλλοτε, σαν ήμουνα παιδί, ερχόταν στο βαθύ μου ύπνο αφήνοντας πάντα από τα μισάνοιχτα χέρια της να πέφτουνε σα χιόνι, λευκά μπουκέτα μυρωμένων άστρων.


Stephane Mallarme