Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Ο ρυθμός της καρδιάς μου είναι ένας ρυθμός αιώνιος


Αντιγράφω απόσπασμα από το "Ο ρυθμός της καρδιάς μου είναι ένας ρυθμός αιώνιος" του Πωλ Ελυάρ.


Το παραλήρημα δεν διαθέτει πια φωτεινές διαφημίσεις. Η βλακεία δεν έχει πια γλώσσα για να εκφρασθεί. Δεν υπάρχουν πια εβραιόπουλα να κάψουμε στα κρεματόρια, ούτε πουτάνες που να μας προκαλούν θλίψη, ούτε στρατιώτες για να σκοτωθούν, ούτε παλιοτόμαρα να χοντραίνουν. Κανείς δεν χρειάζεται να κρύβεται, κανείς δεν έχει ανάγκη να λέει ψέμματα, δεν υπάρχει πια τίποτα να απαρνηθούμε. Δεν υπάρχουν πια διανοούμενοι, ούτε εγχειρίδια για να αυτοεκτιμηθούμε ή να αυτοπεριφρονηθούμε ανάλογα αν οι τσέπες μας είναι τρύπιες ή γεμάτες μέχρι σκασμού. Το παρελθόν είναι ένα σπασμένο αυγό, το μέλλον ένα αυγό που επωάζεται. Το παρόν, είναι η καρδιά μου. Ο ρυθμός της καρδιάς μου είναι ένας ρυθμός αιώνιος.

Τα μονοπάτια και οι Δρόμοι της Ποίησης

Δίχως στιγμή πια να διστάσω


Αυτοσχεδίασα μια ευτυχία για να πέσω μέσα
Μα όλο διστάζω να βουτήξω
Έχω μάθει μάλλον να 'μαι απελπισμένος
Και δε σκοπεύω σύντομα
Ν' απαρνηθώ τη φύση μου.
Οι άνθρωποι με κοίταζαν κι έβλεπαν άλλον.
Εκείνον που τους πρόσφερα απλόχερα
Διότι αν τους έδειχνα εμένα θα έφριτταν
Θα ζήλευαν και σίγουρα θα καιροφυλακτούσαν.
Κατασκεύασα έναν κήπο από ρώγες
Και από σύννεφα διογκωμένα σα σπουργίτια
Φύτεψα έναν θεό-νάνο μήπως και μεγαλώσει
Και κάθισα και σκέφτηκα πόσους έχω προδώσει.
Απεχθανόμουνα τα ψεύδη τους, μα όλο
Εκεί κοντά θα τριγυρνούσα σαν μαικήνας,
Περιφρονούσα τις ιδέες τους, μα όλο
Μ' αυτές καταπιανόμουνα σαν ύαινα
Που 'γλυφε το αθέλητο δέρμα χωρίς να το
Κατασπαράζει.
Έβρισκα ευχαρίστηση να παίζω με τα
Αισθήματα των άλλων,
Να ρίχνω σε πηγάδια την αγάπη τους,
Να τους κοιμίζω κι ύστερα
Να τους τρέφω μ' εφιάλτες,
Να τους γεμίζω το μυαλό με εικασίες
Κι όταν ξυπνούν να τους σκοτώνω
Δίχως στιγμή πια να διστάσω.

Ε.Α. 22-10-2009