Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Ντοκιμαντέρ για την Πάτι

Αυλαία έριξε το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Για να είμαι ειλικρινής δεν το παρακολουθήσα όσο θα ήθελα, όσο θα έπρεπε ή όσο θα του άξιζε, αν προτιμάτε. Ωστόσο, παρακολούθησα μόνο ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή της μεγάλης ροκ ποιήτριας Πάτι Σμιθ. Το ντοκιμαντέρ περιελάμβανε επιλεγμένες σκηνές από τη ζωή της ποιήτριας-τραγουδίστριας, μετά από ενδελεχές γύρισμα δέκα ολόκληρων χρόνων. Είδα την Πάτι να επισκέπτεται τον τάφο του Μπωντλαίρ, την είδα να επισκέπται και ν' αφήνει λίγα λουλούδια στον τάφο του Γουίλλιαμ Μπλέικ, την είδα να συζητά με τον Ντύλαν και τον Γκίνγκσμπεργκ και τον Μπάροουζ. Είδα τη μπιτ γενιά που διάβαζα πιο μικρός κατά καιρούς σε διάφορα βιβλία να παίρνει σάρκα και οστά εμπρός μου. Κι ένιωσα τυχερός μέσα στην ατυχία μου. Κι είδα και καθημερινές προσωπικές στιγμές της ζωής της, στο σπίτι της, στα παρασκήνια πριν βγει στη σκηνή, σε διαδηλώσεις εναντίον του Τζορτζ Μπους και φυσικά επάνω στη σκηνή. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται για να μεγαλουργήσουν... Μικρός είχα έντονη αυτή την εντύπωση. Όσο μεγαλώνω, όμως, η ίδια εντύπωση σιγά σιγά αργοσβήνει σαν τη φλόγα ενός κεριού... Βέβαια μπορεί να είναι και η ιδέα μου!

1 σχόλιο:

Ttallou είπε...

Και: People have the powwwwwwwwwwwer!