Όλα τα βιβλία που διαβάζω έρχονται σε μένα μ' έναν αδιόρατο, μοναδικό και απολαυστικό (sic) τρόπο. Έρχονται σε μένα λοιπόν, δεν πάω εγώ σε αυτά. Δεν ξέρω πως γίνεται. Ξέρω μόνο ότι γίνεται. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και "Το δέρμα των ονείρων" του Ρεϊμόν Κενώ, το οποίο ήρθε σ' εμένα πρόσφατα. "Θεέ" μου τι κινηματογραφικός τρόπος γραφής, τι σύμπλεγμα στους χαρακτήρες του που τη μια είναι "υπαρκτοί" και την άλλη είναι "της φαντασίας πλάσματα". Ο Ζακ Ελεήμων είναι ο Jack Charity κι ο Μισού ποιος είναι τελικά; Όλο το βιβλίο είναι μια ταινία. Όποιοι ενδιαφέρονται να τη δουν δεν θα χάσουν. Η γλώσσα σπάει κόκαλα, το χιούμορ άλλες φορές υποδόριο κι άλλες τόσο άμεσο και σκληρό. Ζήτω τα γαλλικά γουέστερν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου