Αποκάλυψη του κόσμου

Αντιγράφω ένα μικρό απόσπασμα από το "Ελευθερία ή έρωτας!" του Ρομπέρ Ντεσνός:

...Από το ανοιχτό παράθυρο κοιτούσαμε τα σύννεφα να πρήζονται μακριά, πίσω από το τσίρκο των γκαζοζέν, και να απειλούν τη θερμή λαχανιασμένη πόλη. Η μυρωδιά των καλοκαιριάτικων πεζοδρομίων ανέβαινε ζαλιστική, και οι πόθοι οι ερωτικοί γίνονταν πιο βαρείς και πιο ζοφώδεις. Η Μαμπέλ κι εγώ, σφιχταγκαλιασμένοι, άλαλοι, κοιτούσαμε.

"Σηκώθηκα. Άρπαξα από ένα ράφι ένα μεγάλο μπουκάλι άρωμα και σταγόνα τη σταγόνα άρχισα να απλώνω το περιεχόμενό του στο κορμί αυτής της γυναίκας. Η μια μετά την άλλη οι σταγόνες έπεφταν στις μυτερές κορυφές του στήθους, στον αφαλό, σε κάθε δάχτυλο, στο λαιμό, στα πιο βαθιά, στα μύχια της. Όταν κάποτε έμαθα ότι έμελλε να πεθάνει από αυτή την ηδονή που την έδενε κόμπο στο ντιβάνι, με έπιασε φρενίτιδα. Οι σταγόνες έπεφταν στα ρουθούνια, στα μάτια, στο στόμα. Σύντομα το κορμί της είχε ποτιστεί ολόκληρο.

"Μια ανάσα σπασμωδική ήταν πάνω της το μόνο σημάδι ζωής, όταν πρόσεξα ότι το φιαλίδιο ήταν άδειο. Η μυρωδιά του αρώματος απλωνόταν στο δωμάτιο. Είχα μεθύσει από το όνειρο. Έσπασα το λαιμό της μπουκάλας και έμπηξα το πριονωτό απομεινάρι διαδοχικά στα μάτια, στα χείλη, στην κοιλιά, στο στήθος.

"Έπειτα έφυγα βουτηγμένος ολόκληρος στο τριπλό άρωμα του αίματος, του έρωτα και του κεχριμπαριού.

"Έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

"Από καιρό σε καιρό περνάω από αυτόν το δρόμο. Κοιτάζω το ανοιχτό παράθυρο όπου ακόμα σαλεύει η κουρτίνα. Φαντάζομαι τη Μαμπέλ με τα μάτια κατακόκκινα από το πηγμένο αίμα. Και φεύγω"...