Διάβασα πολύ πρόσφατα ένα κείμενο του Rene Magritte το οποίο έχει γραφεί για μια πολύ σημαντική γνωριμία της ζωής μου... Το παραθέτω αυτούσιο:Έχω την καρδιά της. Σηκώνει τα μάτια, αλλάζουν χρώμα. Με οδηγεί, αναπνέω ένα άρωμα που με καίει. Δεν αισθάνεται καμία ενόχληση. Αντίθετα, κάθε της κίνηση είναι ένα θαύμα.
Η κίνηση για να την κατακτήσω πίστευα πως ίσως με κατέστρεφε και πως δεν θα τα κατάφερνα παρά μετά από πολλές προσπάθειες. Τη διάλεξα χωρίς κανένα δισταγμό. Ζούσε στο περιβάλλον μου και δεν την είχα ποτέ προσέξει. Η παρουσία της ήταν μια πρόκληση που ξαφνικά ανακάλυψα. Κανένα σημάδι πάνω της δεν άφηνε να μαντέψω τη βιαιότητα του πάθους της.
Πηγαίνουμε μακριά μέσα στις εξοχές΄στο πλησίασμά μας φορτώνονται με στολίδια. Δεν συναντώ εμπόδια΄τίποτε δεν αντιστέκεται σε αυτή τη δύναμη που εκείνη με έκανε να γνωρίσω΄ικανοποιεί όλες τις επιθυμίες, ακόμα και αυτή που μας έρχεται ξαφνικά για μια εκπληκτική περιπέτεια.
Rene Magritte
Distances, No 3, Απρίλιος 1928
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου