Θάλασσα ωχρή, τα μάτια σου κινούνται αργά
σε βλέπω και θυμάμαι με ζέση
τις αγάπες μου να φεύγουν μακριά
και κλαίω, ωστόσο μ' αρέσει
μ' αρέσει πολύ.
Θάλασσα μουντή, τα χνώτα σου αχνίζουν ξανά
σε βλέπω και μακάρια ξεχνάω
τη μοναξιά μου που φτάνει γοργά
και γελάω, στ' αλήθεια γελάω
γελάω πολύ.
Θάλασσα βουβή, τη σιωπή σου ακούω καλά
σε βλέπω και γεννιέμαι με τύψεις
απ' τις στάχτες μου βγάζω φτερά
και κλαίω και έχω μια θλίψη
μια θλίψη βραχνή.
Θάλασσα νεκρή, την ψυχή σου νιώθω βαριά
σε βλέπω και πεθαίνω με ρίγη
του κουφαριού μου αφήνω τα κρύα οστά
και γελάω, σαν έχω μια λίγη
μια λίγη πνοή.
Ε. Α.
17-10-2003
2 σχόλια:
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Που θα 'θελα να σε υιοθετήσω
Να σε στείλω σχολείο στην Ιωνία
Να μάθεις μανταρίνι και άψινθο
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Στο πυργάκι του φάρου το καταμεσήμερο
Να γυρίσεις τον ήλιο και ν' ακούσεις
Πως η μοίρα ξεγίνεται και πως
Από λόφο σε λόφο συνεννοούνται
Ακόμα οι μακρινοί μας συγγενείς
Που κρατούν τον αέρα σαν αγάλματα
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Με τον άσπρο γιακά και την κορδέλα
Να μπεις απ' το παράθυρο στη Σμύρνη
Να μου αντιγράψεις τις αντιφεγγιές στην οροφή
Από τα Κυριελέησον και τα Δόξα σοι
Και με λίγο Βοριά λίγο Λεβάντε
Κύμα το κύμα να γυρίσεις πίσω
Μικρή πράσινη θάλασσα δεκατριώ χρονώ
Για να σε κοιμηθώ παράνομα
Και να βρίσκω βαθιά στην αγκαλιά σου
Κομμάτια πέτρες τα λόγια των Θεών
Κομμάτια πέτρες τ' αποσπάσματα του Ηράκλειτου.
Οδυσσέας Ελύτης
Δημοσίευση σχολίου