Γάμος στη Σύρο

Το περασμένο Σαββατοκύριακο βρέθηκα στη Σύρο για να παραβρεθώ στον γάμο ενός φίλου, κολλητού, bug από τα φροντιστηριακά (sic) μου χρόνια, του αγαπημένου μου Λάμπρου και της αγαπημένης του Κάντιας. Το ταξίδι μου από τη Θεσσαλονίκη οφείλω να ομολογήσω ότι δεν άρχισε με τους καλύτερους οιωνούς αφού αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε λεωφορείο επειδή το air condition υπολειτουργούσε και περίπου 60 επιβάτες έκαναν μπάνιο... στον ιδρώτα τους! Έφτασα επιτέλους λοιπόν στην Αθήνα και εκεί συνατήθηκα με τον "αδελφό" μου (πες το soulmate) Ανδρέα και τον Πάνο με τον οποίο θα ταξίδευα στο νησί. Το βράδυ βγήκαμε με τον Κομήτη (Ανδρέα) και καταλήξαμε -πού αλλού- στο Booz, το οποίο αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα μου μαγαζιά όπου το πρότζεκτ με το βιντεάκι που έδειχνε δελτία ειδήσεων με άνκορμαν τον Νίκο Χατζηνικολάου, τρελό νιάτο, με ενθουσίασε!

Την επομένη ξεκινήσαμε για τη Σύρο. Εκεί όλα ήταν όπως τα περίμενα. Ο γαμπρός μας περίμενε με ιδιαίτερη χαρά και η νύφη ήταν πανέμορφη! Οι δύο γάμοι που τελέστηκαν (καθολικός και ορθόδοξος) μπορούν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον εναλλακτικοί. Η Σύρος αποτέλεσε το ιδανικό σκηνικό, και το Κίνι αποδείχτηκε τουλάχιστον υπέροχο καταφύγιο των lost souls forever.

Ο αγαπημένος μου συνάδελφος Ευριπίδης με πιέζει να τελειώσω το πόνημά μου για να φύγουμε, ως εκ τούτου αυτό μείνει ημιτελές. Μου έριξε ένα βλέμμα τόσο διαπεραστικό και απειλητικό που κάθε σκέψη για να συνεχίσω να γράφω, σταμάτησε ακαριαία. Προσβλέπω σε κάποιου είδους συνέχεια στο μέλλον.