Καλό ταξίδι θεία Ρ.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στιγματίζουν τη ζωή σου άθελά τους. Την ορίζουν δίχως να το γνωρίζεις και όταν έλθει η στιγμή της απώλειας αφήνουν ένα κενό που μοιάζει τόσο δυσαναπλήρωτο, τόσο χαώδες, τόσο ατέρμονο... Ένας τέτοιος Άνθρωπος ήταν και η θεία μου η Ρ.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός που πήγαινα με τα αδέλφια μου και μας φιλοξενούσε στο σπίτι της. Ήταν μια αρχόντισσα. Μια ψηλή περήφανη, αλλά συνάμα τόσο καλωσυνάτη γυναίκα που όταν έβλεπες το πρόσωπό της αυτό πάντα έλαμπε. Κάποια χαιρέκακη μοίρα δεν της χάρισε ποτέ παιδιά. Ε και τι μ' αυτό! Εμείς είμαστε τα εγγόνια της, τα παιδιά της κι η μητέρα μου η κόρη που δεν απέκτησε ποτέ. Θα τη θυμάμαι πάντα ως μια γυναίκα που πριν μιλήσει πάντα σκεφτόταν, που δεν γελούσε πολύ, αλλά όποτε το έκανε σε έκανε να νιώθεις μια έντονη ζέση... Δεν θυμάμαι να της είχα πει ποτέ πόσο την αγαπώ. Αυτή η ανόητα εγωιστική τάση μου με τους ανθρώπους που με αποτρέπει να εκφράσω τα συναισθήματά μου έκανε πάλι το... θαύμα της. Ωστόσο ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που της μίλησε πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι προκειμένου να συναντήσει τον πολυαγαπημένο της σύζυγο Σ., ο οποίος μας άφησε πριν λίγα χρόνια. Αυτή η σκέψη με καθυσηχάζει κάπως τολμώ να πω. Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μόνο ώρες από το φευγιό της και η συναίσθηση της απώλειάς της είναι ακόμη θαμπή. Θα μου πάρει καιρό να το συνειδητοποιήσω, αλλά έτσι συμβαίνει πάντα με αυτούς που αγαπάς!

Δεν κατάφερα να παραβρεθώ στην κηδεία της, ίσως και να μην το ήθελα τελικά. Προτιμώ να κρατήσω την ανάμνηση μιας θείας Ρ. όρθιας, η οποία πάντα εξέφραζε ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα της ζωής μου.

Η θεία Ρ. θα μου λείψει, σίγουρα όχι τόσο όσο στη μητέρα μου, αλλά θα μου λείψει. Υπάρχουν κάποιοι Άνθρωποι που στιγματίζουν τη ζωή σου άθελά τους... Καλό ταξίδι θεία Ρ.

Louie Austen "Hoping"

Saw you last night
Just watching you dancing
I could´t stop thinking about you
How you move
How you groove
How you shake
I was hoping I see you tonight
And I´m wondering, hoping
That I see you
And to have only one dance with you
And maybe to dance the whole night through
You and me
Just to look into your eyes
And feel the warmth, the love, the passion
Feel the vibration
The music and the rythm

Εγώ κι ο Χούλιο

«Κανείς δεν μπορεί να διηγηθεί από την αρχή μια ιστορία που έγραψε ο Κορτάσαρ. Κάθε ιστορία του αποτελείται από συγκεκριμένες λέξεις. Βρίσκονται σε συγκεκριμένη σειρά. Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε περίληψη του κειμένου, καταλαβαίνουμε πως το σημαντικότερο κομμάτι έχει χαθεί». Τάδε έφη ο μεγάλος Αργεντινός συγγραφέας Χόρχε Λουί Μπόρχες.

Μετά τον Μπόρχες, ποιος; Αυτή η ερώτηση στροβιλιζόταν για πολύ καιρό μέσα στο κεφάλι μου. Ώσπου ανακάλυψα τη μεστή γραφή του Κορτάσαρ. Τα διηγήματα του Κορτάσαρ είναι αυτό ακριβώς που λέει τόσο εύστοχα ο μεγάλος Μπόρχες. Διαβάζοντάς τα έχεις την αίσθηση, τη βεβαιότητα ότι θα μπορούσαν να γραφτούν από τον καθένα. Είναι απλές όμορφες ιστορίες που πάντα στο τέλος σού αφήνουν μια γεύση στυφή στο στόμα. Ωστόσο, δεν θα μπορούσε να τις γράψει ο καθένας. Ο Κορτάσαρ είναι αυτό που ίσως τετριμμένα κάποιοι λένε τεχνίτης των λέξεων. Καμία λέξη δεν περισσεύει, καμία λέξη δεν λαθεύει του νοήματος, κανένας χαρακτήρας του δεν είναι περιττός. Όλα δένουν σε μια μαγική αρμονία και σε κάνουν να αναφωνείς: Χούλιο θα ήθελα πολύ να γράφω σαν και εσένα. Νιώθω πολύ τυχερός που τα βιβλία του έρχονται σ' εμένα, λες σαν πουλιά για να κρυφτούν μέσα στις παλάμες μου...