Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

Ανεξάρτητη σουρεαλιστική εικαστική παρέμβαση


Το πόσο μου αρέσουν οι αυτόνομες σουρεαλιστικές εικαστικές παρεμβάσεις είναι γνωστό σε εκείνους που με ξέρουν καλά. Μία τέτοια λοιπόν είχα την τύχη, ναι την τύχη, να παρακολουθήσω σήμερα το μεσημέρι.
Βρίσκομαι μέσα στο λεωφορείο προκειμένου να πάω στη δουλειά μου και εκεί που παρατηρώ αμέριμνος από το παράθυρο το αστικό έκτρωμα που με περιβάλλει βρίσκομαι μπροστά στην εξόχως σουρεαλιστική παρέμβαση. Βλέπω έναν άνθρωπο να επιδίδεται σε γυμναστικές επιδείξεις εν μέσω του πεζοδρομίου μιας κάθετης οδού. Συγκεκριμένα ο άνθρωπος αυτός, (εν γνώσει του ή μη, σίγουρος και άξιος απόγονος των Αντρέ Μπρετόν, Χανς Αρπ, Πωλ Ελυάρ, Ρομπέρ Ντεσνός κ.ά.), κάνει κάμψεις. Μάλιστα, εκείνο που μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι ο ρυθμός που ακολουθεί κατά την εκτέλεση των ασκήσεων, ο οποίος είναι δαιμονιώδης. Εκτελεί τις επαναλήψεις τόσο γρήγορα που με κάνει να ανακαλέσω τον Θανάση Βέγγο. Το εν λόγω άτομο δείχνει να αγνοεί ενσυνείδητα τα έκπληκτα μάτια των περαστικών. Είναι απόλυτα συγκεντρωμένο στον σκοπό του που δεν είναι άλλος από το να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε.
Η σκηνή που περνά από τα μάτια μου δε διαρκεί παρά μόνο λίγα δευτερόλεπτα, ωστόσο αρκεί για να διαγράψει ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Επικροτώ τη συγκεκριμένη εικαστική παρέμβαση και την αντιπαραβάλλω με αντίστοιχες που πραγματοποιεί μια ομάδα στη Θεσσαλονίκη. Μάλλον όχι αντίστοιχες διότι η συγκεκριμένη διατηρεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, δεν είναι προγραμματισμένη αλλά αφόρητα ενστικτώδης και αυθόρμητη.
Και ανεξάρτητη, κυρίως ανεξάρτητη. Έχω λοιπόν την αίσθηση ότι με τέτοιες παρεμβάσεις οφείλουμε όλοι να διατρανώσουμε την αντίδρασή μας στην παρακμή στην οποία μας έχουν τάξει. Την αντίδρασή μας στην πολιτική χυδαιολογία, στην οικονομική ανέχεια, στην κοινωνική αποξένωση και τέλος στον ρατσιστικό εκμαυλισμό. Ως συνειδητοποιημένοι couch potatoes το οφείλουμε στους εαυτούς μας πρώτα και έπειτα στους υπόλοιπους να εκσφενδονίσουμε όσο πιο μακριά γίνεται τα τηλεκοντρόλ της μετανεωτερικής παγκοσμιοποιημένης προπαγάνδας...
Ήρθε ο καιρός οι οσφυοκάμπτες να... πάρουν κάποιες κάμψεις...

4 σχόλια:

Liou Duvinini είπε...

Interesante...

Monokerws είπε...

thank you very much...

evangello είπε...

απ'τα καλλίτερα spot που έχω διαβάσει!!!μπράβο!!!

Ανώνυμος είπε...

Ελπίζω να συνειδητοποιήσουμε και να αρχίσουμε να αγαπάμε τον αυθορμητισμό μας. Και όχι μόνο μέσα στο σπίτι μας ή σε δικούς μας χώρους. Αλλά να αγαπήσουμε και να οικειοποιήσουμε και τον δημόσιο, χωρίς αυτό να οδηγεί σε χυδαιότητες.
Πολύ ωραία αναφορά στην καθημερινότητα, που ανεξαιρέτως όλοι μας ερχόμαστε σε επαφή με διαφορετικούς τρόπους. Εάν θέλεις ρίξε μια ματιά στο www.themankey.eu και αν δεν έχεις χάσει ακόμα την όρεξή σου, μπορείς να συμμετέχεις, με οποιονδήποτε τρόπο.
Καλημέρα