Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Καλό ταξίδι θεία Ρ.


Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στιγματίζουν τη ζωή σου άθελά τους. Την ορίζουν δίχως να το γνωρίζεις και όταν έλθει η στιγμή της απώλειας αφήνουν ένα κενό που μοιάζει τόσο δυσαναπλήρωτο, τόσο χαώδες, τόσο ατέρμονο... Ένας τέτοιος Άνθρωπος ήταν και η θεία μου η Ρ.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός που πήγαινα με τα αδέλφια μου και μας φιλοξενούσε στο σπίτι της. Ήταν μια αρχόντισσα. Μια ψηλή περήφανη, αλλά συνάμα τόσο καλωσυνάτη γυναίκα που όταν έβλεπες το πρόσωπό της αυτό πάντα έλαμπε. Κάποια χαιρέκακη μοίρα δεν της χάρισε ποτέ παιδιά. Ε και τι μ' αυτό! Εμείς είμαστε τα εγγόνια της, τα παιδιά της κι η μητέρα μου η κόρη που δεν απέκτησε ποτέ. Θα τη θυμάμαι πάντα ως μια γυναίκα που πριν μιλήσει πάντα σκεφτόταν, που δεν γελούσε πολύ, αλλά όποτε το έκανε σε έκανε να νιώθεις μια έντονη ζέση... Δεν θυμάμαι να της είχα πει ποτέ πόσο την αγαπώ. Αυτή η ανόητα εγωιστική τάση μου με τους ανθρώπους που με αποτρέπει να εκφράσω τα συναισθήματά μου έκανε πάλι το... θαύμα της. Ωστόσο ήμουν ο τελευταίος άνθρωπος που της μίλησε πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι προκειμένου να συναντήσει τον πολυαγαπημένο της σύζυγο Σ., ο οποίος μας άφησε πριν λίγα χρόνια. Αυτή η σκέψη με καθυσηχάζει κάπως τολμώ να πω. Δεν έχουν περάσει παρά λίγες μόνο ώρες από το φευγιό της και η συναίσθηση της απώλειάς της είναι ακόμη θαμπή. Θα μου πάρει καιρό να το συνειδητοποιήσω, αλλά έτσι συμβαίνει πάντα με αυτούς που αγαπάς!

Δεν κατάφερα να παραβρεθώ στην κηδεία της, ίσως και να μην το ήθελα τελικά. Προτιμώ να κρατήσω την ανάμνηση μιας θείας Ρ. όρθιας, η οποία πάντα εξέφραζε ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα της ζωής μου.

Η θεία Ρ. θα μου λείψει, σίγουρα όχι τόσο όσο στη μητέρα μου, αλλά θα μου λείψει. Υπάρχουν κάποιοι Άνθρωποι που στιγματίζουν τη ζωή σου άθελά τους... Καλό ταξίδι θεία Ρ.

6 σχόλια:

Strinzo είπε...

Αγαπητέ Χρήστο,
αφού ευχηθώ κι εγώ "καλό ταξίδι" στη θεία Ρ, θα σταθώ στα εξής:"Δεν θυμάμαι να της είχα πει ποτέ πόσο την αγαπώ. Αυτή η ανόητα εγωιστική τάση μου με τους ανθρώπους που με αποτρέπει να εκφράσω τα συναισθήματά μου έκανε πάλι το... θαύμα της."
Επειδή λοιπόν σήμερα είμαστε και αύριο μπορεί να μην είμαστε, εύχομαι να ξεπεράσεις σύντομα αυτήν την ανόητα, όπως πολύ σωστά λες, εγωιστική τάση που δεν σε αφήνει να εκφράσεις τα συναιαθήματά σου στους ανθρώπους που σε αγαπούν.
Κι αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο με σένα αλλά και με πολλούς άλλους, πολλές φορές και με μένα.
Ας "αδράξουμε" λοιπόν την ημέρα με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται γιατί το αύριο μπορεί να είναι πολύ μακριά. Ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα σ'αγαπώ δεν κοστίζουν τίποτα αλλά δίνουν ανεκτιμήτη χαρά σε αυτούς που αγαπάμε και μας αγαπούν. Και όλοι αυτοί αξίζουν να δέχονται την αγάπη μας καθημερινά.
Φιλιά πολλά...

Λόγια...Σοφίας είπε...

Μου είχες πει ένα πρωί ότι η θεία Ρ. ήταν άρρωστη. Το άφησα εκεί χωρίς να έχω μάθει κάποιο νεότερο. Σήμερα στη δουλειά , δεν ένιωθα καλά, αλλά μάλλον ούτε κι εσύ. Κι όμως! ήΣουν τόσο διακριτικός που δεν μου είπες τίποτα. Χρήστο, εύχομαι ο θεός να αναπαύει τη θεία Ρ. και να τη θυμάστε. Γιατί, πίστεψε με, αυτό είναι η πιο σημαντική ευχή. Να τη θυμάστε...
Δυστυχώς, η ζωή μας επιφυλάσσει εκπλήξεις άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Το ζήτημα είναι πόσο δυνατοί φαινόμαστε. Από τη ζωή φεύγουν αγαπημένοι μας άνθρωποι, συγγενείς , φίλοι και κάθε απώλεια για εμάς μοιάζει άδικη. Άλλοτε ο Θεός παίρνει κοντά Του νέους ανθρώπους, παιδιά που δεν έχουν προλάβει να ζήσουν ακόμη τη ζωή, παιδιά με ενέργεια και αγωνία για το μέλλον, παιδιά γεμάτα ζωντάνια και με φίλους...πολλούς φίλους που αφήνουν πίσω τους...Άλλοτε πάλι, παίρνει κοντά Του τους πιο αγαπημένους μας ανθρώπους,μπορεί μεγαλύτερους στην ηλικία, όμως η απώλεια και πάλι είναι η ίδια. Οδυνηρό.
Αυτή είναι η ζωή.
Σε φιλώ
Σ.

Ttallou είπε...

Καλό ταξίδι, θεία.
Καλή αντάμωση με τον σύντροφο...

Monokerws είπε...

Σοφία, δεν ξέρω αν κάποιος Θεός πρόκειται να αναπαύσει ή αναπαύει τη θεία Ρ. Αυτό που ελπίζω είναι όταν με το καλό χαθούμε κι εμείς από τούτον τον μάταιο κόσμο να συναντηθούμε με κάποιον τρόπο με αυτούς που αγαπήσαμε! Αν και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής πιστεύω ότι αφού κλείσουμε μια για πάντα τα μάτια μας τελειώνουμε, δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο το απόλυτο τίποτα!
Διότι και να συναντιόμασταν πράγματι με τα αγαπημένα μας πρόσωπα μετά τον θάνατό μας δεν θα 'ταν δίκαιο. Φανταστείτε την αναμονή τους εωσότου πεθάνουμε. Δεν θα 'ταν απόλυτα βασανιστική;
Αλεξία συμφωνώ μαζί σου ότι ένα σ' αγαπώ δεν κοστίζει τίποτα! Ευχαριστώ και τις τρεις για τη συμπαράσταση...
Τταλλού καλό ταξίδι να έχουμε!!!!

estellit είπε...

Καλό ταξίδι στη θεία Ρ. Σίγουρα ήταν τυχερή που σε είχε ανηψιό...
Ήθελα να γράψω ότι ακριβώς και η stringo, μα με πρόλαβε..
Είναι τόσο σημαντικό στη συχνά μίζερη καθημερινότητα μας, να βρίσκουμε τον χρόνο να χαρίσουμε τα συναισθήματά μας...Έτσι δε δίνουμε μόνο χαρά στους γύρω μας, αλλά με τον καιρό την παίρνουμε πίσω και διπλάσια..πολύ απλά γιατί γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι...
Να είσαι καλά και να τη θυμάσαι, τόσο ζεστά...

The Bug είπε...

Φίλε μου καλέ,
ο επίσης φίλος μας Χ.Λ. Μπόρχες, είχε γράψει κάτι που, διαβάζοντάς το πιτσιρικάς, δεν ξέχασα ποτέ και ακόμα κουβαλώ εντός μου ως φυλαχτό. Είναι αυτό που φιλτράρει για μένα και συμπυκνώνει μαζί το σύνολο των ανθρωπίνων σχέσεων.
"Η λησμονιά είναι η μόνη συγγνώμη, κι η μόνη εκδίκηση η λησμονιά".
Αν δεν την αγαπούσες, θα την είχες ξεχάσει ήδη. Αν δεν την αγαπάς, θα την ξεχάσεις κάποτε. Αν πάλι την ξεχάσεις στιγμιαία μέσα στη βουή της καθημερινότητας, δε σημαίνει τίποτε περισσότερο από το ότι είσαι κι εσύ ένας άνθρωπος, με ψυχή α μη τι άλλο ανθρώπινη. Την αγαπάς και θα τη θυμάσαι, γιατί δεν έχεις τίποτα να εκδικηθείς από αυτή-έχεις να λαμβάνεις μόνο αγάπη και αυτη γυρνάς πάλι πίσω.
Η συμβατικότητα τούτου του κόσμου λυγίζει ενίοτε το νου μας. Η αλήθεια είναι ότι ο θάνατος είναι παντού-σε μία σχέση που τελείωσε, σ' ένα φίλο που χάθηκε, σ'ένα λουλούδι που μόλις έκοψες ή ακόμα ακόμα σε ένα τοσοδά έντομο που άθελά σου πάτησες. Ελπίζω κι εγώ, όπως κι εσύ, κάποτε σε ένα λιβάδι με παχύ χόρτο (καμία σχέση με τον παράδεισο, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, οι οποίες εν προκειμένω επιτρέπονται μόνο σε ότι αφορά στο χόρτο)να απολαμβάνω συγγενικά πρόσωπα, ερωμένες και φίλους χαμένους που τόσο μου λείπουν. Αλλά το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι? Ότι οι περισσότεροι δικοί μου "πεθαμένοι" είναι εν ζωή!
Ω τι παραδοξότητα καλέ μου φίλε! Ετούτο που ζούμε είναι τόσο παράδοξο. Κι όμως τόσο γλυκό συνάμα!
Είμαι κοντά σου φίλε. Καλό ταξίδι στη θεία-που απλώς έφυγε για λίγο. Κάθε φορά που τη σκέφτεσαι, πάλι κοντά είστε. Και στο διηνεκές του χρόνου θα ανταμώσετε-είμαι βέβαιος ξανά. Ξέχνα το κορμί-οι ψυχές δε χωρίζουν ποτέ. Στροβιλίζονται μαζί αξεχώριστες. Να, έτσι όπως τώρα οι δικές μας σμίγουν κάπου μεσοπέλαγα και κουτσομπολεύουν πάνω απ'τα κύματα. Έτσι θέλω να τα φαντάζομαι και έτσι νομίζω πως είναι.
Δεν ξέρω τι κάνεις μ'αυτούς που αγαπάς. Εγώ πάντως σ'αγαπώ και στο λέω. Μη θρηνείς γι'αυτούς που ζήσαν. Θρήνησε αν θέλεις γι'αυτούς που φέρουν πεθαμένες ψυχές εντός ζωντανών κορμιών-και είναι πολλοί. Η θεία σου λευτέρωσε την ψυχή απ'το κορμί και την πήγε κάπου παραπέρα. Μακάρι να μπορούμε μέχρι τότε να έχουμε κάτι να λευτερώσουμε κι εμείς την κρίσιμη ώρα από μέσα μας...
And she is buying a stairway to heaven φιλε...
Είσαι δυνατός και σπάνιος
Ο φίλος σου