Οδηγίες χρήσης

Διάβασα το βιβλίο του Ζωρζ Περέκ "Ζωή: Οδηγίες Χρήσης" και ενθουσιάστηκα. Πρόσφατα απέκτησα το βιβλίο του Χούλιο Κορτάσαρ "Ιστορίες των Κρονόπιο και των Φάμα" από όπου παραπέμπω το εξής εξαιρετικό κειμενάκι: Προοίμιο στις οδηγίες για το κούρδισμα του ρολογιού.

Σκέψου αυτό: όταν σου κάνουν δώρο ένα ρολόι, σου κάνουν δώρο μία ανθισμένη κόλαση, μια αλυσίδα από τριαντάφυλλα, ένα μπουντρούμι γεμάτο αέρα. Δεν σού δίνουν μόνο ένα ρολόι, «να ζήσεις ευτυχισμένος και ελπίζουμε να βγει καλό γιατί είναι καλή μάρκα, ελβετικό, με άξονα από ρουμπίνια», δεν σου κάνουν δώρο μόνο αυτό το μικροσκοπικό λιθοξόο που θα δέσεις στον καρπό σου και θα περιφέρεις μαζί σου. Σου κάνουν δώρο – δεν το ξέρουν, το τρομερό είναι ότι δεν το ξέρουν – σου κάνουν δώρο ένα καινούργιο, εύθραυστο και αβέβαιο κομμάτι του ίδιου σου του εαυτού, κάτι που πρέπει να βάλεις στο σώμα σου με το λουράκι του σαν έναν απελπισμένο μικρό βραχίονα που κρέμεται από τον καρπό σου. Σου κάνουν δώρο την ανάγκη να το κουρδίζεις όλες τις μέρες, την υποχρέωση να το κουρδίζεις για να συνεχίσει να είναι ρολόι, σου κάνουν δώρο την έμμονη ιδέα να παρακολουθείς την ακριβή ώρα στις βιτρίνες των κοσμηματοπωλείων, στην ανακοίνωση από το ραδιόφωνο, στην τηλεφωνική υπηρεσία. Σου κάνουν δώρο τον φόβο μήπως το χάσεις, μήπως στο κλέψουν, μήπως σου πέσει στο πάτωμα και σπάσει. Σου κάνουν δώρο τη μάρκα του και τη βεβαιότητα ότι είναι μια μάρκα καλύτερη από τις άλλες, σου κάνουν δώρο την τάση να συγκρίνεις το ρολόι σου με τα άλλα ρολόγια. Δεν σου κάνουν δώρο ένα ρολόι, εσύ είσαι το δώρο, εσένα κάνουν δώρο στα γενέθλια του ρολογιού.

Με βάση λοιπόν αυτά τα δύο βιβλιαράκια μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα βιβλίο με οδηγίες χρήσης των συναισθημάτων και των ιδιοτήτων μας. Επισυνάπτω στα γρήγορα ένα αυτόματο κειμενάκι για να σας διαφωτίσω κάπως.

Οδηγίες χρήσης της ματαιοδοξίας

Βρίσκεσαι μπροστά από έναν καθρέφτη και τον ταΐζεις με την εικόνα σου καθημερινά. Περιποιείσαι τα μαλλιά σου, βλέπεις τα δόντια σου, τη μύτη σου, τα αυτιά σου. Θεωρείς τον εαυτό σου όμορφο, αισθητικά αποδεκτό. Και τότε ακριβώς ο καθρέφτης κυκλώνει τον λαιμό σου με τα χέρια του και σε πνίγει. Πέφτεις στο έδαφος νεκρός και το ομοίωμά σου στον καθρέφτη χαμογελά χαιρέκακα. Τώρα είσαι πιο όμορφος από ποτέ. Η ματαιοδοξία σου σε σκότωσε. Τώρα μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος. Αν από την άλλη τη σκοτώσεις εσύ σπάζοντας τον καθρέφτη, η ζωή σου θα αποκτήσει ένα νέο νόημα. Θα τριγυρνάς στον δρόμο γυμνός, απεριποίητος και αποκρουστικός. Τότε είναι που θα κοιμάσαι ακόμη πιο ήσυχος...