Χθες το πρωί γύρω στις 10 και κάτι. Αφήνω τη δουλειά μου και πηγαίνω στη στάση των αστικών λεωφορείων της οδού Αγγελάκη. Με το που φτάνω στη στάση παρατηρώ τους ανθρώπους που περιμένουν υπομονετικά. Μου αρέσει να το κάνω πάντα. Σκέφτομαι ότι εκτός από το λεωφορείο μπορεί και να περιμένουν κάτι άλλο. Όπως για παράδειγμα, τον έρωτα της ζωής τους, μια αλλαγή στη ζωή τους, ίσως ακόμη ακόμη και τον θάνατό τους... Πού ξέρεις μπορεί και να περιμένουν τον Γκοντό!
Ένας ηλικιωμένος που κάθεται στο παγκάκι με βλέπει και μου κάνει νόημα να πάω κοντά του, λέγοντάς μου λες και με γνωρίζει από χρόνια: "Έχεις εισιτήριο"; Το ύφος του είναι άκρως επιτακτικό και αυθάδες. Ωστόσο, η αντίδρασή μου είναι άκρως σουρεαλιστική. Δίχως να το σκεφτώ ούτε δευτερόλεπτο, βγάζω από την τσέπη μου ένα εισιτήριο και του το δίνω, χωρίς να του απευθύνω καν τον λόγο. Το παίρνει και φυσικά δεν μου λέει ούτε ένα ευχαριστώ. Γυρνάω την πλάτη μου λες και το συμβάν είναι το πιο φυσικό του κόσμου. Δεν του ζήτησα χρήματα, δεν προσφέρθηκε να μου δώσει. Δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Πήρα το λεωφορείο μου και έφυγα. Δεν τον θυμάμαι, ίσως και να μην με θυμάται. Με είχε ανάγκη κατά κάποιον περίεργο τρόπο και όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων τον είχα και εγώ. Δίχως αυτόν αυτή η ιστοριούλα ίσως να μην είχε γραφτεί ποτέ...
2 σχόλια:
e tha moirastw ki egw mia istorioula pu mu ekane entypwsh...
trexw pu les proxthes na prolavw to lewforeio, kuvalaw klassika vivlia,tsantes...mpainw telika kai ekeinh th stigmh bgainei ena koritsaki...moy dinei (sxedon sprwxnei sto xeri mu) ena eisithrio. Afirimenh entelws to pairnw kai paw na to xtyphsw les kai htan to ..diko mu..
akouw th fwnh ths apo to dromo.. to xtyphsa prin ligo...!
ekei antilambanomai oti mu edwse to eisitirio ths epeidh katevike kai enw isxye akomi...
eyxaristw den eipa, afou den prolaba...den kserw kan an eprepe. isws gia thn kinhsh kai mono na eprepe!
Ξέρεις αυτό γίνεται στην Αθήνα εδώ και πολύ καιρό. Όποιος έχει χτυπήσει εισιτήριο κατεβαίνει και το πασάρει στον επόμενο. Το ίδιο κάνει και ο επόμενος. Στόχος είναι με ένα εισιτήριο να εξυπηρετηθούν όσα περισσότερα άτομα γίνεται. Δεν σου κρύβω ότι σκέφτηκα να το επιχειρήσω και εγώ, απλά με προβληματίζει η συμπεριφορά αυτού στον οποίο θα προσπαθήσω να το πασάρω. Ενδέχεται να αντιδράσει περίεργα, (να με βρίσει, να μην το δεχτεί, να με παρεξηγήσει, να με κοιτάει σαν να βλέπει εξωγήινο που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα) πράγμα που δεν θα μου άρεσε ιδιαίτερα. Επίσης, αποτελεί και ζήτημα ηθικής τάξης, με την έννοια ότι αποφεύγεις να εκπληρώσεις την υποχρέωσή σου να καταβάλλεις το κόμιστρο για τη μεταφορά σου στον προορισμό σου. Πάντως δεν έχει τύχει κάποιος να μου δώσει το εισιτήριό του. Όχι ακόμη τουλάχιστον...
Υ.Γ. Ένα ευχαριστώ έπρεπε να ψελλίσεις πάντως... Βέβαια η ταχύτητα του σκηνικού είναι τόσο μεγάλη που φαντάζει πολύ δύσκολο να γίνει ακόμη και αυτό...
Δημοσίευση σχολίου