Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Ο ρυθμός της καρδιάς μου είναι ένας ρυθμός αιώνιος


Αντιγράφω απόσπασμα από το "Ο ρυθμός της καρδιάς μου είναι ένας ρυθμός αιώνιος" του Πωλ Ελυάρ.


Το παραλήρημα δεν διαθέτει πια φωτεινές διαφημίσεις. Η βλακεία δεν έχει πια γλώσσα για να εκφρασθεί. Δεν υπάρχουν πια εβραιόπουλα να κάψουμε στα κρεματόρια, ούτε πουτάνες που να μας προκαλούν θλίψη, ούτε στρατιώτες για να σκοτωθούν, ούτε παλιοτόμαρα να χοντραίνουν. Κανείς δεν χρειάζεται να κρύβεται, κανείς δεν έχει ανάγκη να λέει ψέμματα, δεν υπάρχει πια τίποτα να απαρνηθούμε. Δεν υπάρχουν πια διανοούμενοι, ούτε εγχειρίδια για να αυτοεκτιμηθούμε ή να αυτοπεριφρονηθούμε ανάλογα αν οι τσέπες μας είναι τρύπιες ή γεμάτες μέχρι σκασμού. Το παρελθόν είναι ένα σπασμένο αυγό, το μέλλον ένα αυγό που επωάζεται. Το παρόν, είναι η καρδιά μου. Ο ρυθμός της καρδιάς μου είναι ένας ρυθμός αιώνιος.

Τα μονοπάτια και οι Δρόμοι της Ποίησης

1 σχόλιο:

Nikos Koroneos είπε...

Οι φωτεινές διαφημίσεις παραληρούν
Η γλώσσα εκφράζει τη βλακεία
Τα εβραιόπουλα σκοτώνουν Παλαιστίνιους, οι πουτάνες μας προκαλούν στύση, οι στρατιώτες μας σκοτώνουν και τα παλιοτόμαρα χοντραίνουν.
Όλοι κρύβονται πίσω από ψέματα και απαρνιούνται και τον εαυτό τους ακόμα.
Τα εγχειρίδια γεμίζουν τις τσέπες των εκδοτών που μας περιφρονούν
Και το παρελθόν είναι ένα αυγό που το έχουμε ακόμα στον κώλο και κάνει την καδριά μου βαριά προς το παρόν. Ο ρυθμός όμως είναι πράγματι αιώνιος.
Κρίμα που ένα «δεν» δεν αλλάζει την πραγματικότητα, κρίμα.