Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

Ποτέ δεν ξέρεις ποιανού τις σκέψεις μασάς


Παίρνω λαβή από μια φράση του Louis Aragon, ο οποίος είχε πει με μια υφέρπουσα φιλοσοφική διάθεση: «Σε ποιο βαθμό είναι τα λόγια μου δικά μου, και σε ποιο βαθμό έχω επιλέξει τις πράξεις μου;»

Είναι δυνατόν κάποιος άνθρωπος να λέει κάτι που σε βασανίζει και σε εκφράζει απόλυτα από τότε που γεννήθηκες; Αυτή λοιπόν η απορία στροβιλίζεται στο μικρό μυαλό μου από τότε που με θυμάμαι να... σκέφτομαι. Είναι αυτό που απαντώ όταν κάποιος με ρωτά: "Μονόκερε, τι έχεις να πεις γι' αυτό;" Και του απαντώ με ένα μικρό μηδίαμα στα χείλη: "Όλα έχουν ειπωθεί"

Από μικρός είχα ένα σοβαρό πρόβλημα. Έγραφα πολύ, έγραφα ό,τι σκεφτόμουνα, ό,τι μου 'ρχόταν. Και διάβαζα αρκετά οφείλω να ομολογήσω. Και εκεί που έμενα στήλη άλατος ήταν όταν διάβαζα σε κάποιον άλλον, γνωστό συγγραφέα ή φιλόσοφο, κάτι παρόμοιο με αυτά που είχα γράψει. Εκεί ακριβώς ήταν που έλεγα ότι τα λόγια μου δεν μου ανήκουν και οι πράξεις μου δεν είναι δικές μου. Είχα γράψει πολύ μικρός "Ποτέ δεν ξέρεις ποιανού τις σκέψεις μασάς". Δεν είναι τραγικό;